关于伊丽

这部剧不能说是悬疑剧，它没有悬疑剧那种精致的巧合设置，相反，它让生活在电影结束时戛然而止了。

可能不这样也不行，这是伊朗电影，伊丽最后能怎么办，又逃不出去的。

这部电影从头至尾描述的是一次旅行，几家人凑在一起旅行。为了不让从德国回来的单身汉孤单，伊丽作为其中一位主妇的朋友也一起上路了。伊丽其实有未婚夫，但是她想退婚。不过这种事在伊朗阻力太大，基本没可能。另一方面，不明真相的众人在撮合她与单身汉，单身汉对她也有好感，姑娘年轻漂亮又温柔，谁都会喜欢啊。

故事由于只是描述一次旅行，因此需要许多枝蔓来填充，几对夫妻各自有各自的问题，各种矛盾冲突，各种波波折折，但是这些都不如伊丽的困境，她只是强颜欢笑，她知道自己无法摆脱安排好的生活，最后她在海滩上不见了。

我觉得，导演是不忍心说她自杀了。真的，谁都不忍心啊。

اولین بار که > دربار ٔه الی < را دیدم، من ندانستم چه اتفاق افتاد چون مثل تعدادی از فیلم های ایرانی، عاقبت این فیلم باز بود و کارگردان زندگی و نتیج ٔه الی به طور مستقیم اظهار نکرد. بعد از آن که دوباره این فیلم را دیدم، من مفهوم بیشتری را درک کردم.

با وجود این که الی در اسم این فیلم نوشته می شود، ولی در واقه مهم ترین این که واکنش مردم به عنوان دوستان تحصیل شده اش به عوارض غم شدن الی است، نه شخصیت الی.

به نظرم، این گروه مردم افراد عصر جدید نگریسته می شوند، یعنی افرادی که معمولا اعضای طبقات میانه بوده و روش ها و شیوه های زندگی غربی را پیروی می کند اما در ریش ٔه ذهن آنها هنوز مفهوم های بسیار سنتی و مذهبی وجود دارد. حتی احمد که تازه از الملن باز گشت و تحت تاثیر فرهنگ غربی، نمی توانست شوق به آزاد الی را همدلی کند.

در یک مصاحبه کارگردان اسقار افحادی گفت که مردم ایرانی به هر قیمت می خواهند از آرامش محافظه کنند، هر چند که چه کوتاهی آرامش طول کشد یا چه رنجی دراز باید مقاومت کرد. یادم هست که گاهی احمد به الی گفت: نتیج ٔه دردناک بهتر از درد بی نتیجه است. معلوم است الی از نامزدش دلخور بود و دلش از احمد لرزید. بر اساس آداب و رسوم اسلامی، دختری داشتن نامزد اکر با مرد بیگانه سفر کند، او به دختر فاسد الاخلاق محسوب می شود. وقتی ما با مسول ٔه اخلاق مقابل می کنیم، به احساس اسانی نسبت به این مسوله به سادگی نادیده می گیریم. الی نخواست معضلاتش به دیگران گفت، از این رو، همراهان الی را تردید کردند. این تردید باعث ناراحتی هم ٔه مردم شد همچنین برای آرامش کوتاه مدت و حذف ناراحتی خودشان، شوهر زنش را زد و مادر به بچه هایش فریاد زد و زنان یکدیگر را سرزنش کردند. رفتار هایشان به تدریج بدون کنترل شد و علت اولی ٔه تراژدی این است که افراد احساس خود را پنهان کردند تا آرامش سطحی را نکهدارد.

当我们可能在的国产电视剧里腻的咋舌不已之余，如果适当来一碗伊朗电影。那可真称得上一剂解酲，灌顶醍醐了。

伊朗电影，作为冷门佳片频出的门类，在有些电影老餮看来，已经是可以作为一门上好的晚餐优享了。而《关于伊丽》在我看来，更是伊朗电影中的佼佼者，甚至可以称之为登峰造极者。

伊朗电影素为观影者所偏爱的，既不是浮华的现代都市，也不是绚丽的好莱坞特效，更不是惊悚恐怖的离奇剧情。而是电影本身最值得发扬的一点，艺术的本质。其源于生活而高于生活的可贵的展现。

《关于伊丽》正是如此。

电影主角，伊丽。在全片的五分之二就戛然而止，而她所引发的疑问，和猜忌，却比片头更愈发的喷张。 而整部影片也就是关于伊丽的颠覆。伊丽到底是谁，她有没有未婚夫，她到底是不告而别还是溺死，她是好人还是坏人？

一个个问题接踵而至，一种种解释轮番上阵。电影中的所有人物的性格，形象，也都慢慢立体起来。真相也随之揭晓，导演所要表达的东西也开始渗透人心。

坦然言之，直到最后警察通电过来确认尸体我还是不相信是伊丽，甚至揭开尸体我依然拒不承认，直到她未婚夫泣不成声我又再一次瞠目结舌。

这部电影最成功的一点，就是把一件极具真实性，生活性的事件，讲成了一个故事。而这个故事所描述的人物，又是极具故事性。而整个故事的剧情，又把导演阿斯哈 哈法蒂所要象征和表达的东西讲的无比成功。

电影中的成年四名女性，一个近乎失语，随众从流，无法表达自己的观点：一个感情用事，极其村妇性格，这点我深以为恶且极有体会：而歌什菲试图改变，也想去扑救什么，自己却染病在身，而当她在被其丈夫发现隐藏的手机，更是被愤怒的丈夫报以拳脚：而伊丽，美丽大方，看似开朗的年轻女子，却背负着与旧人的婚约，还有年迈患有心脏病的母亲，这些东西使本该无拘无束的她被掣肘的内心痛苦不堪。身为老师的她，只有和孩子在一起时才是她最开心的瞬间。可是现实往往是来得难受，当她在开心的放风筝中幡然又想起自己的身世，她再也不能面对这些。她想解脱了，于是，她去了。

而本片运用的手持镜头也是承袭了《一次别离》，精妙的长镜头，手持镜头，和海潮背景的运用，无不在隐喻象征着什么。

几个孩子在片中也是担着十分重要的角色，伊丽是为了救孩子而“失踪”，而孩子的父母却曾几次对伊丽揣测过恶意。当伊丽的未婚夫到别墅的时候，孩子的父母教孩子说谎，可一名孩子是主动站出来指出事件的发生地点。甚至，伊丽和主角们的生活纽系也是借于幼儿园老师这个关联。

患病的母亲和婚约的未婚夫，有着希望的孩子和向往的自由，正是杀死伊丽的凶手。

全片除了片尾的配乐，几乎没有任何配乐的掺入。大部分镜头的背景以拍打着海滩的浪潮为幕，一潮接一潮的浪声从破纸糊着的窗子里隐隐约约，声声阵阵。